Het Brabantse dorp Oisterwijk
  en Operatie Market Garden

Ooggetuige verslag

Korte tijd nadat Pierre Gallay op die bewuste dag in 1944 in Oisterwijk zijn noodlanding gemaakt had kwam er een jonge scholier vanuit Tilburg aangefietst. Waarschijnlijk was hij een van de eersten die het toestel zag liggen en kon benaderen. Wat deze persoon er na 65 jaar nog over wist te vertellen is hieronder te lezen.

 

“Ik was toen een jongen van 14 jaar oud en woonde tijdens de oorlog in Oisterwijk. In die periode zat ik op school in Tilburg, op de HBS vlakbij Ringbaan-oost. Ik weet me nog goed te herinneren dat ik op 20 Oktober 1944 in Tilburg op school was. Op die ochtend was het luchtalarm al een aantal maal afgegaan waardoor we al een hele tijd in de schuilkelder van de school zaten. We konden de vliegtuigen laag horen overvliegen boven het gebied waar de school zich bevond. Omdat we al een aantal maal naar de kelder van de school waren gestuurd om te schuilen kwam van leren die ochtend niet veel terecht en werden we uiteindelijk door de leraar naar huis gestuurd. Samen met mijn vriend nam ik de fiets voor een 15 minuten durende fietstocht naar Oisterwijk. Samen staken we de brug aan het Wilhelminakanaal over bij de Oisterwijksebaan en fietsten over de Oisterwijksebaan die helemaal naar Oisterwijk loopt naar huis. Toen we bijna bij Oisterwijk waren stuitte we op een vliegtuig dat op zijn buik midden op de weg was geland. Het toestel, dat net voorbij de kruising met de Laagheukelomseweg lag, versperde zowat de gehele weg en we stapten van onze fietsen af. Het vliegtuig had waarschijnlijk midden op deze vlakke weg willen landen in plaats van op de hobbelige velden die ernaast lagen en vol met kuilen zaten. De Oisterwijksebaan bestond toen uit een karrespoor met een soort fietspad ernaast met af en toe een boerderij.

 

Het toestel lag met zijn neus in de richting van Oisterwijk en zag er nog redelijk intact uit. Er was in de omgeving geen man te bekennen dus gingen we ervan uit dat de landing maar kortgeleden gebeurd moest zijn. Omdat er niemand in de buurt te zien was, nog burger nog Duitser, besloten we om het toestel van dichtbij te gaan bekijken en we stapten van onze fietsen af. We liepen op het toestel af en het eerste wat me op viel was een aluminiumplaat die achter de rechtervleugel op de grond lag. Nog dichterbij gekomen zag ik dat de cockpit open stond en leeg was en ik hoorde het tikkend geluid van de nog warme motor. Toen ik bij de voorkant van het toestel kwam viel me op dat er geen propellers meer op het toestel zaten. Ook vonden we twee mitrailleurs die voor de vleugels op de grond lagen. Je kon zien dat ze, waarschijnlijk door de klap en de plotselinge stilstand van het toestel, uit de vleugels waren gerukt en voor het toestel op de grond terecht waren gekomen. Er zaten nu grote gaten in de vleugels waar eens de mitrailleurs gezeten hadden.

 

We besloten dat we maar het beste snel door konden fietsen voordat er Duitsers op het toestel af zouden komen. Maar voor we gingen raapte ik nog snel de aluminiumplaat, wat een beschermkap van het landingsgestel bleek te zijn, op en klemde die onder mijn snelbinder. De boord mitrailleurs durfden we niet mee te nemen, want als de Duitsers ons met dit wapentuig aan zouden treffen zouden we zeker in de gevangenis belanden. We stapte op onze fietsen en reden snel door naar huis”

 

Deze ooggetuige maakte bij zijn verhaal ook nog een schets van het toestel. In deze schets tekende hij ook de mitrailleurs en de wielklep achter de rechter vleugel.

 

 

 

De wiel klep van de Spitfire met de camouflage kleuren goed zichtbaar.
eyewitness report